ΑΤΙΜΟΙ

στο Θωμά Γκόρπα

Α, ρε ποιητές καργιόληδες
που με ξυπνήσατε δύο η ώρα τη νύχτα
και με σηκώσατε απ' το κρεβάτι
και μου πήρατε τα χρόνια πίσω
πάνω που είχα βρει κι εγώ έναν τρόπο να τα κονομήσω
να ξεσκίσω κόσμο
να ξεχάσω παιδικές φιλίες
να ανοίξω τα ποδαράκια της τύχης
και να βουτήξω μέσα
να πνιγώ στ’ αληθινά νερά κι όχι στης φαντασίας μου τ' απόνερα,
με σηκώσατε απ' το κρεβάτι
τρεις η ώρα τη νύχτα
με σύρατε ως τη βιβλιοθήκη
ως τη θάλασσα
ως τη μνήμη
και με ξεβρακώσατε στα μάτια των παιδιών μου
προτού προλάβω να γαμήσω τη ζωή μου
προτού προλάβω να τη δω να φεύγει ντροπιασμένη για την τόσο ανούσια ηδονή της τελευταίας λέξης.