ΕΔΩΣΑ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Έδωσα όλη τη ζωή μου
σε ένα φως που με τυφλώνει
σε μια χαρά που με πληγώνει
στου λίγου χρόνου μου το χάδι.

Κι ήταν το φως βουβό σκοτάδι
κι ήταν ψευδαίσθηση η χαρά
μόνο η λεπίδα του φονιά
άστραψε μέσα στο κορμί μου.

Καθώς τραβάει ψυχρά το χέρι
στάθηκα ορθός και τον κοιτούσα
τα μάτια του που τ' αγαπούσα
μ' ελπίδα γέμισαν στο αίμα.

Κι είπα γι' αρχή πως ήταν ψέμα
τρέχω ξοπίσω να προλάβω
και δίχως να το καταλάβω
σφιχτά κρατάω το μαχαίρι.

Αν δε σκοτώσω την ελπίδα
πώς θα μπορέσω να πεθάνω;
πώς θα μπορέσω να με κάνω
μηδέν, να ξαναγεννηθώ;